Niewydolnosc oddechowa

Jednym z podstawowych czynników etiologicznych zespołu niewydolności oddechowej jest pierwotna niedojrzałość lub wtórna .niewydolność komórek II rzędu nabłonka pęcherzyków płucnych. Podstawową ich funkcją jest wytwarzanie, magazynowanie i uwalnianie surfaktantu, niezbędnego do stabilizacji powietrznej płuc po urodzeniu, po ich wypełnieniu powietrzem w czasie pierwszych oddechów noworodka. Komórki te są szczególnie wrażliwe na niedotlenienie, a ponadto skurcz naczyń płucnych, jako wynik zamartwicy porodowej prowadzący do hipoperfuzji płuc, znosi ich prawidłową czynność. Stąd niewątpliwym czynnikiem wywołującym zespół niewydolności oddechowej są wszystkie czynniki zaburzające natlenienie krwi płodu w czasie porodu i stan zamartwicy noworodka. Utrzymująca się kwasica i oziębienie noworodka wywierają dodatkowy wyraźnie szkodliwy wpływ na labilny surfaktant nawet u pierwotnie donoszonego płodu. W zapobieganiu wystąpienia zespołu niewydolności oddechowej noworodka, poza niedopuszczeniem do przedwczesnych porodów, i prawidłowym postępowaniu po urodzeniu, sugeruje się istnienie środków, które mogą indukować wytwarzanie i mobilizację surfaktantu (np. steroidy i opiaty) oraz prowadzone są badania nad egzogennym czynnikiem powierzchniowym. Niezależnie jednak od wysiłków profilaktycznych decydującą rolę w przeżyciu okresu zagrożenia życia w tym zespole, dość często jeszcze występującym w okresie noworodkowym, odgrywa prawidłowo prowadzone leczenie zaraz po urodzeniu.