ŻÓŁTACZKA HEMOLITYCZNA

ŻÓŁTACZKA HEMOLITYCZNA
Żółtaczka hemolityczna (icterus haemolyticus) spowodowana jest wzmożonym rozpadem krwinek czerwonych i nadmiernym wytwarzaniem barwników żółciowych z uwolnionej w ten sposób hemoglobiny. Żółtaczka hemolityczna występuje w niedokrwistości hemolitycznej, w niedokrwistości złośliwej, w zatruciach ciałami hemolitycznymi (grzyby trujące, arsenowodór). Fizjologiczna żółtaczka hemolityczna noworodków spowodowana jest rozpadem nadmiaru krwinek czerwonych po urodzeniu się dziecka. Płód bowiem ma około 8 milionów krwinek czerwonych w mm3, niemowlę zaś około 5 milionów w mm3. Natomiast przy niezgodności serologicznej między matką a płodem w zakresie grupy Rh następuje patologiczna hemoliza krwinek płodu prowadząca między innymi do ciężkiej żółtaczki hemolitycznej jako jednego z objawów tzw. choroby hemolitycznej noworodków.

Mechanizm powstawania żółtaczki hemolitycznej jest dość prosty. Istotą jego jest masowa produkcja barwników żółciowych. Wskutek dużej ilości tych barwników wątroba nie jest w stanie odpowiednio szybko wydalić ich do żółci. Ponieważ żółć wydziela się prawidłowo, nie dochodzi do zaburzeń czynności przewodu pokarmowego. Nie wzrasta również poziom kwasów żółciowych we krwi, nie stwierdza się więc świądu, bradykardii i zaburzeń psychicznych. Zabarwienie powłok jest cytrynowożółte, wyraźnie różniące się od brudnego, żółtego koloru w żółtaczkach mechanicznych. Wzmożone wydzielanie barwników żółciowych powoduje wzrost ich stężenia w żółci. Łatwo dochodzi do wypadania ich w drogach żółciowych i wytwarzania się kamieni barwnikowych.